Zakon o smaku dobrej kawy

Zakon Braci Mniejszych Kapucynów to wspólnota braci, którzy wstąpili na drogę nawrócenia za przykładem św. Franciszka z Asyżu. Powstaliśmy w XVI wieku jako owoc kolejnej reformy w zakonie franciszkańskim, której celem był powrót do pierwotnych ideałów Założyciela. Dzieci włoskie widząc braci z charakterystycznymi habitami z wielkimi kapturami, wołały na nich cappuccini (kapturowcy) i odtąd wszyscy znają nas pod tą nazwą. Wspólnota kapucyńska w bardzo szybkim tempie rozrastała się. Bracia dali się poznać jako prości i skromni głosiciele nawrócenia, opiekunowie chorych, kapelani żołnierzy i więźniów, misjonarze, oraz spowiednicy i kierownicy duchowi. Nasz Zakon, który liczy ponad 10 tysięcy braci, wydał wielu świętych i błogosławionych. Wśród nich najbardziej znany jest charyzmatyczny włoski spowiednik i stygmatyk – święty Ojciec Pio.

Ukazujemy w Polsce charyzmat św. Franciszka

Kapucyni przybyli do Polski pod koniec XVII wieku na zaproszenie króla Jana III Sobieskiego. Dziś jest nas ponad 600 w dwóch prowincjach: krakowskiej i warszawskiej. Podejmujemy każdą pracę i działalność, która odpowiada naszemu sposobowi życia i jest potrzebna Kościołowi. Służymy m.in. jako: duszpasterze parafialni, spowiednicy, katecheci, kaznodzieje, kapelani szpitali, rekolekcjoniści, furtianie, zakrystianie czy ogrodnicy. Głosimy Dobrą Nowinę wszystkim, zwłaszcza ubogim, chorym i doświadczonym przez grzech w Polsce i poza jej granicami. Charyzmat św. Franciszka jest wśród nas ciągle żywy. Niektórzy bracia w sposób radykalny dzielą swoje życie z ubogimi. Są również bracia, którzy oddają się kontemplacji i odosobnieniu, żyjąc wg franciszkańskiej Reguły dla Pustelni. Wciąż na różne sposoby pragniemy odkrywać piękno naszego franciszkańsko-kapucyńskiego powołania.

Odkrywamy prawdę o Bożej Miłości

Cechą charakterystyczną naszej wspólnoty jest życie braterskie. Dlatego razem się modlimy, pracujemy, spożywamy posiłki i razem wypoczywamy. Jako osoby konsekrowane (zakonnicy) ślubujemy życie trzema radami ewangelicznymi. Dlatego obieramy dobrowolne ubóstwo, posługując się skromnymi środkami materialnymi, a nazywając się Braćmi Mniejszymi, szukamy ostatniego miejsca w Kościele, któremu służymy. Oddajemy się do całkowitej dyspozycji Bogu przez ślub posłuszeństwa, by ciągle szukać woli Tego, który nas powołał. Wybieramy miłość, która stawia na pierwszym miejscu Boga i wszystkich ludzi, dlatego pragniemy żyć w czystości i zażyłej relacji z Jezusem, Oblubieńcem Kościoła.

Nie jesteśmy ani jacyś szczególni, ani wyjątkowi, ale starając się żyć razem w ubóstwie i prostocie, chcemy dzielić się z innymi dobrą nowiną, że Bóg jest miłością i kocha każdego z nas. Pragniemy, za wzorem Biedaczyny z Asyżu, aby Ewangelia i krzyż Chrystusa były dla nas punktem odniesienia w życiu codziennym. Jako grzesznicy codziennie modlimy się razem do Boga: przepraszając Go, dziękując Mu i prosząc o potrzebne łaski – stad modlitwa, lektura Biblii i codzienne życie sakramentami zajmują ważne miejsce w naszym życiu. Bóg nie powierzył nam specjalnego zadania – pragniemy służyć ludziom w Kościele tam, gdzie jesteśmy. Podejmujemy zatem rozliczne prace w kraju i na misjach, starając sie czynić je w prostocie i uniżeniu. Nie obowiązek, ale radość wypływająca z relacji z Jezusem skłania nas do podejmowania dzieł nowej ewangelizacji i prowadzenia licznych grup i wspólnot. Od zawsze nasi współbracia byli bliscy ludziom – ucieczka od świata nie jest naszym ideałem. Staramy się zatem żyć w świecie, przemieniając go wypływającymi z Ewangelii wartościami, które wybieramy na co dzień – tak po prostu, ponieważ Bóg jest dobry i kocha każdego z nas.

http://new.kapszlak.kapucyni.pl/tresci-nasze-zycie/kapucyni